आईच्या स्वयंपाक घरात एन्ट्री- MY COOKING JOURNEY👨🏼‍🍳😜🗡️🚫💪

#Blog:2

Hello,again! मी अनिरुद्ध रानडे, सगळ्यात आधी तुम्ही दिलेल्या भरघोस प्रतिसादाबद्दल मी तुमचे आभार मानतो.🙏🏻 माझ्यासारख्या एका कॉमन मॅन 👨🏻‍🍳 (Common Chef) ची Story आवर्जून वाचायला तूम्ही सगळे उत्सुक आहात ह्यातच मला सगळं मिळालं.😌🙏🏻 पण मी इथवरच थांबणार नाहीये, Blog सोबतच अजून काहीतरी वेगळं करायचं मी ठरवलंय. जे आपणा सगळ्यांना परवडण्यासारखही असेल आणि आवडीने शिकण्यासारखही🍪🍩🥘🍕🍜🍝🍔🌮🍮. ते काय🙄🤔 याची झलक तुम्हाला माझ्या पुढचा आठवड्यातल्या Blog मध्ये पाहायला मिळेल😃 आणि नक्कीच तुम्हाला आवडेल ही.😇

चला, आता जास्त वेळ न घालवता मी माझी छोटीशी स्टोरी सुरू करतो.अजून Bore🤭 😁नाही करत तुम्हाला.🤐😃

तर, लहानपणापासूनच मला cooking ची जाम हौस. आणि माझ्या आईला शिकवण्याची भारी हौस, कारण ती व्यवसायाने Teacher, पण सगळ्यात अव्वल Cooking मध्ये. त्यामुळे 'सोने पे सुहागा'😀. हल्ली जरा मी कधी कधी माझ्या टिप्स देतो तिला, आणि ती सुद्धा, "हो हो, माहितेय मोठा शेफ आहेस ते, पण घरात मीच अजून Executive Chef आहे", असं म्हणून हळूच माझ्या टिप्स Follow करते आणि मी सुद्धा काही माहीत नसल्यासारखं दाखवतो😉. तर असा लहानपणीच सुरू झाला होता आमचा Cook आणि Executive Chef चा प्रवास! सुरूवातीला दूध तपावण, मग चहा-कॉफी, यावरून माझी झेप थेट कुकर लावण्यापर्यंत कधी गेली कळलंच नाही. त्यात आईला Helping Hand🤝 म्हणून मी कायम हजर😎 मग गॅसकडे लक्ष ठेवणं, मिक्सरमधून काही वाटून देण असं सगळ असायचं. घरातलं फंक्शन, कोणी पाहुणे मंडळी येणार असतील तर आईचा स्पेशल बेत असायचा. मग माझी चंगळ😁, छोटी छोटी कामं मिळायची करायला. आईने कोणताही पदार्थ करायला कोणतस माप वगैरे वापरल्याचं मी तरी कधीच पाहिलं नाही, Except दिवाळीचा फराळ आणि Cake! या दोनच गोष्टी ती मोजून-मापून करायची. आता तस ह्यात काही फार नवल वाटण्यासारखं नाही तुमच्याही आयांनी कधी मोजून-मापून गोष्टी बनवल्या नसतीलच, पण हे त्या वयात तुम्ही किती जणांनी Observe केलं असेल ह्यात शंका आहे.,🤔😉

किचन मधला सगळ्यात ☝️पहिला नियम अर्थात आमच्या Executive Chef चा😏! सगळ्या वस्तू ज्या जागेवरून काढल्या त्याच जागी परत ठेवायच्या. याचे दोन फायदे आहेत.🤘 एक म्हणजे एकदा हातात काम घेतल्यावर वस्तू शोधायला लागू नयेत. आणि दुसरा, पुढच्या वेळेस काम करताना ती वस्तू त्याच जागी सापडली पाहिजे. Next नियम ✌️सगळ्या पदार्थांचे वास आणि चव लक्षात ठेवणे. ही Taste Development तेव्हापासूनची बरं का!😇

तेव्हा म्हणजे, जेव्हा मी स्वतःला Chef काय Kitchen Steward (हॉटेलमध्ये किचन ची भांडी धुणारा) म्हणण्याचा कुवतीचा पण नव्हतो. कारण मला आजपर्यंत एकही पदार्थ कापायला मिळालेला नव्हता. आणि ते यापुढेही मला मिळणार नव्हतं कारण, सगळेच आई-बाबा मुलांच्या बाबतीत sensetive असतात. एकच भीती - बोट कापेल.... 😱😲😳 आणि खरं सांगायचं झालं तर मी आजपर्यंत कधीही कापायचा साधा प्रयत्न सुद्धा केलेला नाही🙅🏻‍♂️🙆🏻‍♂️. आश्चर्य वाटलं असेलच! अहो त्याचं काय आहे,आमची आई कापाकापी साठी विळी वापरते. जी मला कधीच जमली नाही😰 Or मी कधी Try पण केल नाही.😷 कदाचित लहानपणापासून ची भीती असेल. पण मी खरंच अजूनही एकदा सुद्धा विळी वापरली नाहीये😅. आणि गंमत म्हणजे आईला सुरीची भीती👻. अहो भीतीचं कारण same... बोट कापलं तर😰??....😂😂😂 तरी आता आई लिंबू वगैरे कापायला लागलीये सुरीने.😬😜 काय करणार, आता आमच्या घरात सुऱ्यांची संख्या वाढत चाललीये, कारण आम्ही दोन भाऊ आणि दोघांनीही हॉटेल मॅनेजमेंट केलेलं😁. तर मी जरा वयात येईपर्यंत तरी सुरी काही माझ्या हातात आली नाही. But That Doesn't Mean की माझं Cooking थांबलं. फक्त मला कापायला मिळायचं नाही cook करायला....Bindasss😎!! साधारण ७वी-८वी पर्यंत मला कुकर आमटी आणि बटाटा भाजी यायला लागली होती सोबत चहा-कॉफी येतच होती. पोळी शिकायला थोडा वेळ लागला, पण तो तर सगळ्यांनाच लागतो, जगातल्या सगळ्या देशांचे नकाशे सगळेचजणं बनवतात...😉😁😜